کبریت از کجا آمد؟

نگاهی به تاریخچه کبریت در ایران و جهان

ظهور کبریت در جهان

کبریت یکی از اختراعات مهم بشر است که تحول بزرگی در زندگی روزمره ایجاد کرد. پیش از اختراع کبریت، انسان‌ها برای روشن کردن آتش از روش‌های دشوار و زمان‌بر مانند سنگ چخماق و فولاد یا استفاده از عدسی‌های بزرگ برای تمرکز نور خورشید بهره می‌بردند. این روش‌ها نه‌تنها کارآمد نبودند، بلکه در شرایط نامساعد جوی نیز چندان قابل‌اتکا به شمار نمی‌رفتند.

اختراع اولین کبریت شیمیایی

اولین کبریت شیمیایی در سال 1827 میلادی توسط جان واکر، شیمیدان بریتانیایی، به طور تصادفی ساخته شد. او هنگام مخلوط کردن مواد شیمیایی مختلف متوجه شد که چوبی که به این ترکیب آغشته شده بود، پس از کشیده شدن روی سطحی زبر، شعله‌ور می‌شود. این کشف، اساس تولید کبریت‌های اولیه را شکل داد و به مرور زمان، اصلاحات بیشتری روی آن انجام گرفت. کبریت واکر از کلرات پتاسیم، سولفید آنتیموان و صمغ طبیعی ساخته شده بود و برای روشن شدن نیاز به مالش بر روی سطح زبر داشت.

پیشرفت کبریت و ظهور کبریت‌های فسفری

در سال 1830، شارل سوریای، شیمیدان فرانسوی، کبریت فسفری را معرفی کرد که با استفاده از فسفر سفید ساخته می‌شد. این نوع کبریت به‌سرعت محبوب شد، زیرا شعله‌ور شدن آن آسان‌تر از کبریت‌های اولیه بود. اما یک مشکل جدی داشت: فسفر سفید بسیار سمی بود و باعث مسمومیت و بیماری‌های خطرناک در کارگرانی می‌شد که در کارخانه‌های تولید کبریت کار می‌کردند.

این مشکل باعث شد که دانشمندان به دنبال جایگزین‌های ایمن‌تر باشند. در سال 1845، آنتون وان اشروتر، دانشمند آلمانی، نوعی فسفر قرمز را کشف کرد که نسبت به فسفر سفید کمتر سمی و پایدارتر بود. این کشف راه را برای تولید کبریت‌های بی‌خطر هموار کرد که بعدها به استاندارد جهانی تبدیل شدند.

مطالعه کامل  مقاله : نگاهی به تاریخچه کبریت در ایران