پسری با پیپ اثر پابلو پیکاسو :ادای احترام ماسترو رحیمی به پابلو پیکاسو

پسری با پیپ (به فرانسوی: Garçon à la pipe) از آثار نقاش اسپانیایی پابلو پیکاسو (۱۸۸۱ – ۱۹۷۳ میلادی) است که پیکاسوی ۲۴ ساله، آن را در سال ۱۹۰۵ و اندکی پس از رسیدن به Montmartre در پاریس خلق کرد.

پیپ؛ نه تنها ابزاری برای دود، که ابزاری برای دیدن

در سنت بسیاری از هنرمندان، نویسندگان، شاعران و حتی فیلسوفان، پیپ نه‌تنها یک همراه فیزیکی، بلکه تجسمی بیرونی از دنیای درون بوده است. در «پسری با پیپ»، این عنصر به زیبایی تمام نقش خود را ایفا می‌کند: سکون، تأمل، و شاید حتی ورود به جهانی دیگر از خیال.

همین پیپ، که در نقاشی پیکاسو به یک عنصر کلیدی بدل شده، در دنیای واقعی نیز با دستان هنرمندانی خاص به زندگی بازمی‌گردد. هنرمندانی که چوب را چون بوم نقاشی می‌بینند و از آتش نه برای سوزاندن، که برای خلق استفاده می‌کنند.

وقتی تصویر بر کبریت می‌نشیند

شاید در نگاه اول، ارتباط میان نقاشی و کبریت دور از ذهن باشد؛ اما اگر کمی بیشتر به رابطه میان آتش و هنر بیاندیشیم، درمی‌یابیم که شعله، همیشه آغازگر خلاقیت بوده است. آتشی که نه تنها گرما می‌دهد، بلکه روشن می‌کند، شکل می‌دهد، و حتی الهام می‌بخشد.

در همین راستا، ماسترو رحیمی ـ نامی شناخته‌شده در میان علاقه‌مندان به پیپ و سیگار برگ  ـ با نگاهی هنرمندانه، کبریت‌هایی را طراحی کرده که روی آن‌ها نقش «پسری با پیپ» نقش بسته است. اقدامی ساده اما هوشمندانه، که هم یادآور پیوند دیرینه هنر با شعله است، و هم احترامی‌ست به اثری که پیپ را نه صرفاً یک ابزار، بلکه بخشی از هویت انسان معاصر معرفی می‌کند.

این کبریت‌ها، تنها وسیله‌ای برای روشن کردن توتون نیستند؛ بلکه ادای دینی‌ هستند  به نقاشی، به پیکاسو، و به آن لحظه ناب خیره شدن به چهره‌ی پسربچه‌ای که گویی در سکوت می‌پرسد: «تو هم مثل من، چیزی فراتر از دود در این شعله می‌بینی؟»

پیشنهاد می کنیم برای درک بهترتون از این موضوع مقاله : پیپ و طبیعت! رو هم مطالعه بفرمایید

پی نوشت: برای اطلاعات بیشتر، ویدیوهای آموزشی ماسترو رحیمی را  از آپارات، یوتیوب و یا کانال تلگرامی پاسارگاد تاباک دنبال کنید .